Το ημερολόγιο του άνθους μου

Το ημερολόγιο του άνθους μου

H αληθινή εικόνα της γυναικείας ηδονής σχηματίζεται από τα κείμενα-ψηφίδες της Αλίνα Ρέγες, στo "Ημερολόγιο του Άνθους μου", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός.
Πέρα από την ηδονή και την παραζάλη του ερωτικού πόθου, είναι η διαπίστωση «είμαι γυναίκα πηγή» που καθορίζει τη διήγηση της Αλίνα Ρέγες στο βιβλίο Το ημερολόγιο του άνθους μου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός. Άνθος -Rrose στον πρωτότυπο γαλλικό τίτλο- ονομάζει η συγγραφέας το φύλο της και με πρ(ωτ)οφανή επιθυμία και αθώα εξομολογητική διάθεση κρατάει το ημερολόγιο αυτού του τριαντάφυλλου.

ΑΛΙΝΑ ΡΕΓΕΣ

Ενός λουλουδιού που θέλει να ξεχειλίζει σαν συντριβάνι και που ασκεί καθοδηγητική δύναμη στην Ρέγες. «Το άνθος μου είναι δαίμονας, είναι ένα παλιοκόριτσο που με βάζει να τρέχω πίσω από τα αγόρια, να τα προσκαλώ να έρθουν να παλέψουμε μαζί στο κρεβάτι μου, όπως έκανα όταν ήμουν οκτώ χρονών - ουου η τίγρη, όπως με φώναζαν τα αδέλφια μου».

Στα αφηγηματικά θραύσματα που διαπερνούν τις 57 σελίδες του βιβλίου, η Ρέγες αποκαλύπτει τη χαρτογράφηση του άνθους της, τις χαρές που θέλει να του προσφέρει, τις ιδανικές τεχνικές αυνανισμού και σμιξίματος με τις οκτώ αγάπες της ζωής της. Η συγγραφέας γνωρίζει καλά τους κώδικες του απροσχημάτιστου ρεαλισμού και τους χρησιμοποιεί χωρίς fiction, αλλά στο πρώτο πρόσωπο της αυτόκλητης μαρτυρίας. Ακόμη και για τη στιγμή που έχασε την παρθενιά της σε ένα δάσος στα 12. «Μάτωσα, πονούσα, εκείνος εκσπερμάτωσε. Ήμουν τρομερά ευτυχής, αλλά δεν υπάρχουν λέξεις να πουν εκείνη τη χαρά, της καινούριας ελευθερίας».

Οπωσδήποτε τα μικρά, μεστά κείμενά της, ριπές που σε βρίσκουν χωρίς προειδοποίηση, είναι τολμηρά. Για κάποιους σίγουρα σοκαριστικά. Οπωσδήποτε όμως δεν είναι προκλητικά, αφού αποτελούν τη γυμνή, απροσχημάτιστη αλήθεια μιας γυναίκας, που τυχαίνει να είναι επιτυχημένη δημοσιογράφος και συγγραφέας (το βιβλίο της Ο Χασάπης έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει ανέβει στο θέατρο). Η Αλίνα Ρέγες (το πραγματικό της όνομα είναι Aline Patricia Landone, αν και υπογράφει τα έργα της ως Alina Reyes) αγαπά να επιστρέφει στο μοτίβο του έρωτα, για την ακρίβεια του ερωτισμού, με τον τρόπο που ένας ζωγράφος επιτρέπει στα χειρονομιακά μοτίβα να διατρέχουν τους καμβάδες του.

Η αφήγηση στο Ημερολόγιο του άνθους μου αρχίζει με μικρές ιστορίες αυνανισμού, που στη συνέχεια συναντιούνται με ακριβείς περιγραφές συνεύρεσης, όπου ο μίσχος γλιστράει μέσα στο άνθος. Η παραζάλη της πιο προσωπικής εξομολόγησης υποχωρεί καθώς η Αλίνα Ρέγες προς το τέλος των σελίδων μιλάει για τη σχέση της με τους άντρες και τον τρόπο που διαθέτει το σώμα της, το φύλο της. «Το άνθος μου είναι μυθιστόρημα. Ανήκει σε όποιον ανοίγει να το διαβάσει, αλλά ποτέ δεν γίνεται δικό του. Μακριά από τις σελίδες μου, συλλέκτη, περίεργε χωρίς σεβασμό ή κυνικέ πωρωμένε από περιφρόνηση! Για όποιον το ξεφυλλίσει με πνεύμα αγάπης, θα είναι βελούδινες, οι άλλοι θα ανακαλύψουν ότι για τα βρομερά τους μάτια ήταν δηλητηριώδες».