ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ

ΚΟΡΜΑΚ ΜΑΚΚΑΡΘΥ: No man's land

Μια από τις πιο σκοτεινές και απαισιόδοξες περιγραφές της άγρυπνης Αμερικής, αιματοκυλισμένη και χωρίς ίχνος ηθικής
Ελάχιστοι Αμερικανοί συγγραφείς μπορούν να περιγράψουν με τόση ακρίβεια και ένταση το αιματοκύλισμα και το νέο είδος ανελέητης βίας που κατακλύζει την Αμερική, όσο ο Κόρμακ ΜακΚάρθι. Δεν έχω δει ακόμα την ταινία των Κοέν Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους, η οποία βασίστηκε στο βιβλίο του, αλλά υποθέτω ότι δεν μεταφέρθηκε στο σινεμά μόνο για το θέμα της. Σε μια πρώτη εντύπωση, η λιτή γραφή του ΜακΚάρθι μοιάζει κινηματογραφική.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗΣ

Γρήγορα, όμως, αντιλαμβάνεσαι ότι ο Αμερικανός στυλίστας ανήκει σε ένα σπάνιο είδος λογοτέχνη. Με δαιμονική ευφυΐα δημιουργεί τα πάντα από το τίποτα. Ή μάλλον από μια σοφή, αυστηρά προσωπική και υπαινικτική χρήση του λόγου. Οι ήρωες, η συμπεριφορά και τα συναισθήματα τους δεν περιγράφονται φλύαρα, συντίθενται απλώς μέσα από σιωπές και ελλειπτικές φράσεις. Μια λέξη του ήρωα, η περιγραφή ενός τοπίου στην έρημο ή ενός όπλου αρκούν για να χτίσουν στέρεους χαρακτήρες και κόσμο.

Ο κόσμος και οι χαρακτήρες δεν αρκούν, επίσης, χωρίς ιστορίες. Και η ιστορία του ΜακΚάρθι είναι ελκυστική. Διαδραματίζεται κατά μήκος των συνόρων του Μεξικού στο Τέξας στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Ο ηλεκτροσυγκολλητής Λουέλιν Μος, βετεράνος του πολέμου στο Βιετνάμ, βγαίνει για να κυνηγήσει αντιλόπες. Και συναντά τυχαία στην ερημιά ενός άνυδρου τοπίου τρία ακινητοποιημένα αυτοκίνητα περιτριγυρισμένα από νεκρούς άντρες, πνιγμένους στο αίμα. Πρόκειται για εμπόρους ναρκωτικών. Προφανώς κάτι δεν πήγε καλά στην αποστολή τους. Ακολουθώντας τα ίχνη του αίματος στο χώμα, ο Μος ακολουθεί και τη μοίρα του. Λίγα μέτρα πιο πέρα θα εντοπίσει έναν ακόμα νεκρό άντρα. Δίπλα του θα βρει και θα αποφασίσει να κρατήσει έναν χαρτοφύλακα με περισσότερα από 2 εκατ. δολάρια. Η κρίσιμη αυτή απόφαση τον βάζει αμέσως στον κύκλο της παρανομίας και του εγκλήματος και τον φέρνει αντιμέτωπο με τον πιο σκοτεινό, αδίστακτο και αινιγματικό δολοφόνο της περιοχής, τον διαβόητο Σίγκαρ.

Η τριάδα των βασικών ηρώων της ιστορίας θα συμπληρωθεί με τον σερίφη της Κομητείας Μπελ, βετεράνο επίσης του Βιετνάμ και αφοσιωμένο ευλαβικά στο έργο του. Ο Μπελ θα επιχειρήσει να βοηθήσει, όπως μπορεί, τον Μος και τη νεαρή γυναίκα του όταν θα γίνουν στόχοι του δολοφόνου Σίγκαρ, καθώς ο τελευταίος συνδέεται με τη διακίνηση των ναρκωτικών, τα χρήματα και το μακελειό.

Ό,τι ακολουθεί μοιάζει με την πιο σκοτεινή, απαισιόδοξη περιγραφή της σύγχρονης Αμερικής που ενδεχομένως έχετε διαβάσει. Οι φόνοι και το αιματοκύλισμα στις ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο μοιάζουν, τελικά, με κακομαθημένα κωλόπαιδα που παίζουν με κέτσαπ μπροστά στις περιγραφές των φόνων στο βιβλίο του ΜακΚάρθι. Η προσέγγιση του συγγραφέα δεν συνδέεται, άλλωστε, με καμία ποπ σινεφιλική ή βιβλιοφιλική διάσταση της βίας και του αίματος. Αλλά με την πραγματικότητα, με το νέο είδος... τυφλών δολοφόνων της εποχής, απογυμνωμένων ακόμα και από παλαιότερα ίχνη της «ηθικής» στον κόσμο του εγκλήματος.

Ο τίτλος του βιβλίου, Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους, δάνειο από το ποίημα του Oυίλιαμ Γέιτς «Sailing to Byzantium», λειτουργεί και ως ελεγειακή υπόμνηση, ως αναφορά στους ανέστιους και απάτριδες ενός καινούργιου, έκκεντρου κόσμου χωρίς λογική, κανόνες, αφημένου στη δίψα για αίμα και αφανισμό.